Mbaj mend në fillim të viteve ’90 pranë shtëpisë
sime u hap një piceri italiane që quhej “La Golosona”, sigurisht që unë
çmendesha për picën aty edhe pse tani nuk e mbaj mend fare dhe nuk di nëse i
ngjasonte Pizza-s së duhur apo jo, gjithsesi u mbyll relativisht shpejt dhe u
rihap pak më vonë, më ndryshe. Më pas erdhi periudha e picerive kudo nëpër
Tiranë, sidomos ato të përqendruara tek ish- Parku “Rinia” nga ku disa prej
emrave mbetën në treg edhe më tej, madje edhe sot. Vështirë të arrij të kujtoj
se si kanë qenë këto piceri sepse kam qenë e vogël dhe për më tepër nuk e kisha
provuar më parë Pizza-n e vërtetë, në atdheun e saj, e nuk mund të bëja asnjë
krahasim.
Që nga ajo kohë, sigurisht që pizza dhe
pizzeritë kanë ndryshuar shumë, janë
perfeksionuar dhe veçuar nga restoranti. Pizza, edhe pse në dukje shumë e
thjeshtë dhe ‘primitive’, ka nevojë posaçërisht për ato përbërës, asgjë më shumë,
më pak apo ndryshe.
Është gati si shkencë ekzakte: brumë i hollë i
çrregullt nga përpunimi me dorë dhe i pjekur shumë, salcë domateje të hollë,
mozzarella, e cila kur shkrihet krijon disa rrathë të bardhë, dhe borzilok....e
më pas c’të duash....
Ajo që më duket e çuditshme është se si me
kalimin e gjithë këtyre viteve, disa piceri nuk evoluan, madje ato që ishin të
parat dhe e kishin tregun komplet të lirë nga konkurrenca, vazhdojnë edhe sot të
prodhojnë Pica-bukë :(
Megjithatë, mendoj që nuk është shumë e lehtë të
gjesh një picë të mirë, jo vetëm në Shqipëri por edhe jashtë. P.sh mbaj mend
herën e parë- dhe të fundit- që kam ngrënë në Pizza Hut, dhe ishte një zhgënjim
i madh, të cilin tani e kuptoj përse, kurse në atë kohë jo :(
Kuptohet, edhe në atdheun e Pizza-s nuk gjen
kudo më të mirën, madje jam shumë kurioze të provoj Pizza në Napoli, në vendin
e origjinës, sepse thonë që ka diçka më tepër që e bën unike.
Dilemës sime të cilësisë, ju shtua edhe dilema
gjuhësore: Pizza apo Pica?
Për shkak të besimit tim te simboli dhe tek
marka, kam tendencën që të përdor terminologjinë në gjuhë të huaj sepse më
duket që i atribuon më mirë vlerat origjinale të pizza-s në rastin tonë, kurse
kur themi pica, përveç ngaterresës së gërmave, më duket sikur nuk flas për
diçka autentike, por sikur po flas për ndonjë kopie. Nisur nga kjo mendova që
gjatë shkrimit t’i referohem me “Pizza”, atyre të vërtetave dhe “Pica” atyre që
ngjasojnë me ato të vërtetat.
Përveç debateve cilësore e gjuhësore, në Shqipëri
mund të gjesh Pica të bëra mjaft mirë, dhe një nga vendet ku më ka shijuar Pica
është “Amantia” në Vlorë. Është rastësi që është përsëri një restorant në Vlorë
por meqënesë fokusi i blogu-t është udhëtimi, sigurisht që frymëzohem gjatë
tyre, dhë meqë fundjavat janë një ece-jake Tiranë – Dhërmi, rrugës gjej edhe gjëra
që më pëlqejnë. Gjynah që janë të pakta :(
Për t’u
kthyer te picat, ky vendi në Vlorë është shumë i thjeshtë, dhe gati popullor,
por më mirë, se fundja është buzë detit e njërëzit vijnë me rroba plazhi dhe
vijnë për të ngrënë diçka të shpejtë, të parrezikshme dhe sigurisht pa shpenzuar
shumë.
Picat këtu
janë vërtet shumë të shijme, dhe do t’i quaja madje Pizza po të kishin patur
Mozzarella, sepse ajo i bën ende ndryshe Picat shqiptare. Besoj që për shkak të
konformimit të çmimeve në treg, piceritë ende nuk përdorin Mozarrella të freskët,
sepse kjo do të rriste shumë çmimet, edhe pse mendoj që ka ardhur momenti për të
diferencuar cilësitë. Për shembull, më është dukur shumë pozitive mundësia e
zgjedhjes që ofron Piceri “Era”, ku kërkrah gamës së picave standarte, janë
edhe picat Italiane, të cilat kushtojnë më shtrenjtë por të paktën mund të zgjedhësh
sipas preferencës. Parimisht, duket disi e çuditshme të ofrosh produkt me dy
standarte, sepse mirë Pizza Italiane që është italiane, po ajo tjetra i bie që
të jetë shqiptare (?!). Gjithsesi, jam pro shtresëzimit të shërbimeve dhe
produkteve.
 |
Nejse, për të vijuar me “Amantian”, shërbimi është
diçka tjetër që i bën të jenë ndryshe në Vlorë, ironike kjo, në qytetin ku kanë
lindur plot barceleta me kamarierë :P. Shërbimi është vërtet shumë i shpejtë,
nuk është lluksoz sigurisht, por është praktik, madje mjaft i kujdesshëm edhe
ndaj ndonjë kërkese të çuditshme, edhe pse lokali mund të jetë plot e përplot –
gjë që nga ana tjetër është garanci për qarkullimin e madh të klientëve dhe
rrjedhimisht të produkteve.
Në fund, fatura e lehtë, perveç se justifikon përfundimisht
edhe ambjentin dhe modestinë e lokalit, të
lejon të largohesh pa atë ndjesinë që ke pësuar një padrejtësi, përkundrazi, je
sigurtë që do të kthehesh përsëri, sepse lluksi është ai që mund të sakrifikosh
për të marrë në këmbim produktin cilësor dhe çmimin e pranueshëm.
Sweet.
 |
| Pema ime e preferuar e Manit është këtu :) |
