Një rapsodi moderne

Kam qënë shumë pak herë në Shëngjin, ndoshta 3 herë gjithsej, dhe nga këto mbaj mend rrugën, e cila më kujton çdo herë sa njerëz të papërgjegjshëm ngasin makinat në këtë vend, plazhi tejet i populluar dhe tabelat e restoranteve, bareve e shërbimeve të tjera me titujt e shumllojshëm plot ‘fantazi’ e gabime ortografike që përfundojnë nëpër Facebook për shpoti (me të drejtë).

Emërtime kreative

Kur më rekomanduan të shkoja tek Rapsodia, u kujtova menjëherë se ku ishte sepse e kisha fiksuar si një nga vendet me emrin më ‘normal’ në morinë e çudirave. Tani mendoj që emri është në sintoni me gjithçka tjetër.

Restoranti kishte dekor të thjeshtë por me disa zgjedhje tradicionale shumë të këndshme e të përshtatshme, siç është tavani i drurit i punuar me dorë, perdet e bardha prej pëlhure, si dhe guri i përdorur në kolona apo poçet e baltës për zbukurim.

Një kamariere na ndihmoi të zgjidhnim tavolinën. Më pëlqen prezenca femërore në një restorant apo bar, edhe pse çuditërisht është rralluar me kalimin e viteve, duke u zevendësuar nga kamarierë të rinj sezonalë dhe provizorë, të cilët nuk i ka mësuar kush të shërbejnë siç duhet, megjithatë kjo është një temë të cilës do t’i rikthehem në vijim.

Pas sistemimit, momenti më i rëndësishme në restorant është ai i porosisë, prandaj pasi të kem parë Menu-në, preferoj të konsolutohem me Chef-in apo një kryekamarier për pjatën e ditës apo për ndonjë sugjerim.  Tek Rapsodia, për të marrë porosinë erdhi vetë Chef-i, i cili pasi vendosëm, na  pyeti nëse kishim ndonjë alergji të caktuar meqënëse kishim zgjedhur dy prej menuve të provës (Tasting Menu), që përbëheshin nga disa pjata të ndryshme. Ideja e menuve të provës më pëlqeu shumë së pari sepse kisha shkuar pikërisht për të provuar sa më shumë specialitete dhe së dyti sepse të lejon të provosh pak nga të gjitha pa ekzagjeruar dhe pa u rënduar. Nga llojet e ndryshme të menuve ne zgjodhëm Rapsodia e Peshkut (me bazë peshku) dhe Rapsodia e Etheve (me bazë mishi dhe peshku).

Karkalec me karrota

Karkalec me shurup pishe/ me shurup shege

 Menutë përbeheshin nga rreth 7 servirje (pjata) të cilat gërshetonin në mënyrë shumë harmonike përbërësit lokal, duke ruajtur një lloj tradicionaliteti me përbërës të cilët nuk janë përdorur rëndom në tryezat tona, për të realizuar pjata të veçanta dhe mbi të gjitha shumë të shijshme. 

Barbun/ kallamar me pure

Dua të theksoj që vetëm përzgjedhja e përbërësve është tipike për pozicionin tonë gjeografik (shega, pisha, luleborë, ftoi etj) kurse kombinimi apo përpunimi është krejtësisht modern. Kjo është një tendencë e re dhe interesante që patjetër duhet të zhvillohet në restorantet shqiptare, të cilat deri tani duket sikur janë ndarë në dy fronte: ato që kanë vrapuar pas ‘të huajës’ duke eleminuar fare traditën dhe ato që kanë qendruar thjeshtësisht tradicionale. 

Përgjatë shijimit të gjatë disa nga pjatat që provuam ishin karkaleca me salcë shege e pishe, karkalec me karrotë, sepie me pure qiqrash, suffle’ me mozzarella, ravioli me karrotë, zemër file’ etj.  

Megjitahtë ajo që pata më përzemër nga të gjitha pjatat ishte djathi i zonën i stazhionuar në 5 menyra të ndryshme: stazhionim në tokë, në bar të thatë, i zier me petale të lulëkuqes, në infuzion rozmarine dhe i tymosur. Për secilin nga djathrat shërbehej edhe një reçel artizanal respektivisht: recel ftoi, kungulli, rrëshire, kumbulle dhe speci.

Pas setit të djathrave porositëm edhe akullore e semifredo me disa shije (lulebore, zabaione, konjak dhe çokollatë)   

Djathë i stazhionuar në 5 mënyra me 5 reçelë shoqërues

Akullore dhe semifredo

Të kesh informacion mbi përbërësit e pjatës që ke përpara është shumë e rëndësishme, për këtë menutë po bëhen gjithmonë e më të detajuara në përshkrimin e përbërësve të një gatimi jo vetëm për të promovuar pjatën, e cila mund të jetë komplekse, por për t’i dhënë mundësi klientit të shikojë përbërësit në mënyrë që të evitojë diçka që nuk i pëlqen apo që e dëmton fizikisht (alergji të ndryshme apo probleme me tretjen psh.).

Rapsodia në fakt i “kaloi provat” e lidhura me informimin, nëpërmjet Menusë, pyetjes për alergjinë dhe mbi të gjitha për secilën pjatë kamarieri që e servirte bënte një përshkrim të shkurtër mbi përbërësit. Së fundi, por jo pak e rëndësishme: çmimi justifikonte cilësinë, një cilësi jo të zakonshme në atë zonë.

Sweet, Sweet.